ตอนที่ 33 อารมณ์ร้อน...ร้าย...รัก [WonHyuk]

  “ฮึก” ฮยอกแจเอามือปิดปากสะกดแรงสะอื้น ความรู้สึกทั้งหมดถูกดันขึ้นมาจุกอยู่ที่คอหอย ร่างหนาถอดเสื้อผ้าอาภรณ์ทุกชิ้นของเขาและร่างบางออกอย่างรวดเร็ว

     หมับ!

  “อ๊า ฮึก อย่าทำแบบนี้เลย อึก” ร่างเล็กครางเสียงเบา เสียงใสแหบพร่าเพราะอาการป่วยที่ยังคงไม่หายดีบวกกับแรงอารมณ์ที่ถูกร่างสูงปลุกขึ้นมา ซีวอนไล่จูบตั้งแต่ซอกคอขาวยาวไปถึงหน้าท้องก่อนจะกลับขึ้นมาหยอกล้อกับยอดอกสีหวานที่กำลังแข็งขืนต้อนรับสัมผัสพิเศษจากปากหยัก ลิ้นร้อนลากวนไปมาก่อนจะชิมของหวานตรงหน้า มืออีกข้างก็บีบคลึงเม็ดทับทิมสีหวานอีกข้าง ร่างบางสั่นสะท้าน ขาเรียวเบียดชิดเข้าหากันยามที่แก่นกายใหญ่สัมผัสกับแก่กายเล็ก

  “ต้องการแบบนี้ไม่ใช่หรือ” ซีวอนผละหน้าออกมาถามเสียงแหบพร่า ตาคู่สวยฉ่ำน้ำตา ร่างเล็กส่ายหน้าทันควันปฏิเสธคำพูดหยาบคายที่หลุดออกมาจากปากคนรัก

  “ฮึก ไม่เลย ผมไม่ อ๊า....ไม่คิดแบบนั้นเลย” ยังไม่ทันที่ร่างบางจะพูดจบซีวอนก็ขบเม้มยอดอกสีหวานแรงๆ

  “ข้าควรจะเชื่อเจ้างั้นหรือ” ซีวอนใช้จมูกแหลมลูบไล้ตามซอกคอขาวและแก้มเนียนสูดกลิ่นไอหอมหวานที่เขาเคยชิมมาหลายต่อหลายครั้ง แต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนกัน...เขาแค่อยากจะบอกกับร่างบางว่า ฮยอกแจเป็นของเขาคนเดียว ไม่มีสิทธิ์ไปยุ่งกับใครทั้งนั้น

  “ผม...ผมไม่ได้ ฮึก ไม่ได้หวังให้คุณเชื่อ อ๊ะ” ร่างบางสั่นสะท้านหนักกว่าเดิมเมื่อร่างสูงเปลี่ยนความสนใจจากยอดอกสีหวานไปเป็นแก่นกายเล็ก ซีวอนไม่คิดจะฟังฮยอกแจแก้ตัวแม้แต่น้อย ตอนนี้ความต้องการในตัวร่างสูงมันขึ้นสูงจนยากที่จะห้ามได้

  “ถ้างั้นเจ้าก็เตรียมรับชะตากรรมของเจ้าได้เลยฮยอกแจ”

  “อ๊า ฮึก อย่าทำแบบนี้ อ๊ะ อ๊า~” ร่างเล็กทนไม่ไหวจึงต้องร้องครางออกมาเสียงดังลั่นยามที่ฟันขาวขบเม้มส่วนปลาย น้ำสีขาวเริ่มไหลซึมออกมาช้าๆ

  “หึ ตื่นเร็วดีนะ” ร่างสูงใช้โพรงปากร้อนๆปรนเปรอร่างบางแบบไม่มีเกี่ยง ฮยอกแจส่ายสะบัดหน้าไปมาด้วยความเสียวซ่าน ด้วยแรงที่มีอยู่น้อยนิดพยายามผลักดันหัวทุยๆของร่างสูงให้หลุดออกจากแก่นกายร้อนผ่าวของตน....ไม่ใช่เขาไม่ต้องการ แต่ถ้าจะมีอะไรกันจริงๆเขาอยากให้มันเกิดจากใจที่รักกันจริงไม่ใช่เพราะความโมโหร้อนแบบนี้

     หมับ

  “ฮึก อ๊า เอาออกไป อ๊ะ เจ็บ ฮื้อออ” ร่างเล็กถูกพลิกตัวในท่าหมอบคลาน สะโพกมนตั้งชัน ช่องทางสีหวานถูกบุกรุกจากของที่ใหญ่กว่านิ้ว และแน่นอนว่าคราวนี้ไม่มีการเบิกทาง เพียงแต่เป็นการดุดันที่แสนรุนแรงจนร่างบางแทบจะรับไม่ไหวถ้าไม่มือใหญ่จับสะโพกไว้

  “เจ้ารองรับของข้ามาหลายต่อหลายครั้ง คราวนี้คิดจะปฏิเสธหรือ ของข้ามันสู้ของไอ้แทซิกไม่ได้หรือไง” ร่างสูงโน้มตัวกระซิบริมหูนิ่ม ใบหน้าคมถูไถตามซอกคอขาวก่อนจะค่อยๆขยับแก่นกายเข้าออกช้าๆ

  “ฮึก อ๊า ไม่ใช่ อึก ไม่ใช่แบบนี้ อ๊ะ อ๊า มันไม่ใช่แบบนี้” ร่างบางพยายามหาข้อแก้ตัวแต่กลับไม่มีผลต่อร่างสูงเลยแม้แต่น้อย ซีวอนเริ่มควบเร็วและแรงขึ้นจนร่างทั้งสองร่างโยกโยนตามแรงกระแทก เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังคลอไปทั่วห้องผสมผสานกับเสียงครางแห่งความเจ็บปวดและความสุขสม ฮยอกแจพยายามขัดขืนแล้วแต่แรงที่มีอยู่มันไม่สามารถสู้ซีวอนได้เลย

  “อ๊ะ อ๊ะ อ๊า อย่า ฮื้ออ อ๊า อึก เจ็บ มันเจ็บเหลือเกิน” เจ็บทั้งกายและเจ็บทั้งใจ ทำไมกัน ซีวอนถึงไม่เข้าใจเขาเลย ทำไมต้องทำกับเขาแบบนี้ด้วย

  “อ่าห์ อึก” ร่างสูงโหมแรงกระหน่ำจนไม่สนใจว่ากลิ่นคาวเลือดกับน้ำเลือดสีแดงฉานไหลย้อนออกมาจากช่องทางสีหวาน ร่างบางมีเสียงครางเพียงน้อยนิด ปล่อยให้ร่างสูงโหมแรงกระแทกตามใจ

  “ฮึก ผม...ผมรักคุณ อ๊า ฮยอกแจรักคุณ อ๊ะ อ๊ะ” ร่างเล็กบอกเสียงเบาบอกซ้ำไปซ้ำมาอยู่หลายครั้ง เสียงเบาๆแบบนี้ เขาหวังเหลือเกินว่าซีวอนจะได้ยินมัน

  “ผมรักคุณ ฮึก ผมไม่คิดจะทำแบบนั้น อ๊า ผมรักคุณซีวอน อ๊ะ อื้อ” คำบอกรักซ้ำไปมาหลายครั้งเรียกความสนใจจากร่างสูงไม่น้อย ซีวอนเลื่อนตัวขึ้นมาประทับจูบที่ริมฝีปากอิ่มบาง กดย้ำๆหลายต่อหลายครั้งจนปากบางบวมเจ่อ แรงกระแทกที่แสนรุนแรงทำให้ร่างบางน้ำตาไหลพราก

  “เจ้าบอกว่าเจ้ารักข้างั้นหรือ...”

  “ฮะ ฮยอกแจรักคุณ อึก อ๊า ฮยอกแจเป็นของคุณ ไม่ว่าคุณจะทำอะไรผมก็ทำได้หมด อ๊ะ อ๊า แต่อย่าโกรธผมนะฮะซีวอน ผมไม่ได้ทำจริงๆนะฮะ อื้อ~” เป็นอีกครั้งที่ร่างบางถูกปากหยักจูบ แต่เป็นจูบที่ไม่เหมือนกับครั้งแรก....ดูเหมือนว่าซีวอนจะอ่อนโยนลงบ้างแล้ว

  “ถ้าคุณ ฮึก ต้องการผม อ๊า ผมจะทำให้คุณเอง แต่ขอร้องเถอะนะฮะเชื่อใจผมได้มั้ย ฮึก ผมรักคุณ ผมไม่มีทางทำแบบนั้นแน่ อ๊า” แรงกระแทกที่เบาลงๆบ่งบอกว่าซีวอนกำลังใจอ่อนกับคำพูดอันไร้เดียงสาของคนรัก

     ฟึ่บ!

  “ฮยอกแจ หืม” ร่างบางพูดจริงทำจริง พลิกตัวร่างสูงให้นอนหงายร่างอันไร้เรี่ยวแรงกระแทกกายซ้ำลงมาให้แก่นกายใหญ่ดุดันกลับเข้าไปในช่องทางรักอีกครั้ง ปากบางอิ่มกดจูบที่กลีบปากหยักแรงๆ

  “ผมเป็นของคุณ ไม่ว่าคุณจะทำอะไรผมคุณก็ทำได้ แต่ถ้าคุณต้องการผม ผมจะทำให้คุณเอง ถ้าคุณจะไม่สนใจผม ผมก็จะไม่สนใจอะไรอีกแล้ว ฮึก ผมรักคุณ ผมจะกลับโซล อื้อ~” ร่างบางพูดพร่ำเพ้อต่อหน้าร่างสูง คำพูดทุกคำตอกย้ำหัวใจดวงโตของซีวอนให้วูบไหว ความรู้สึกผิดเพียงน้อยนิดทำให้ร่างสูงจับท้ายทอยร่างเล็กเข้ามากอดจูบปิดคำพูดที่ร่างบางกำลังจะพูด

  “แฮ่กๆ ผม...อ๊ะ รักคุณนะฮะ” พูดจบร่างบางก็ยกตัวขึ้นแล้วกระแทกลงมาสุดแรงแบบไม่สนใจว่าตัวเองจะเจ็บแค่ไหน ถ้าร่างสูงต้องการให้เขาเจ็บปวด เขายอมทำทุกอย่าง ขอแค่ซีวอนหายโกรธเขาก็พอ

  “อ๊ะ ลึก อึก อ๊า เจ็บ” ร่างบางกระแทกกายโหมรุนแรงจนซีวอนนึกสงสาร แววตาที่ใสซื่อแปรเปลี่ยนเป็นแววตาแห่งความเจ็บปวดและทรมาน ร่างสูงสวนกายขึ้นไปยามที่ร่างเล็กกำลังกระแทกลงมา

  “ฮยอกแจ อ่าห์ อื้ม แรงไปหรือเปล่า” ซีวอนพูดตะกุกตะกักยามที่ร่างเล็กระแทกกายถี่รัว น้ำคาวเลือดไหลเอ่อออกมาบ่งบอกว่าร่างบางทรมานแค่ไหน

  “อึก อ๊ะ อ๊า ไม่ไหวแล้ว ฮึก ผมรักคุณซีวอน อ๊า เจ็บ ฮื้อออออ~~~” บอกรักพร้อมกับน้ำสีขาวขุ่น น้ำรักไหลเปรอะเต็มหน้าท้องแกร่ง แต่ร่างบางกลับไม่ยอมหยุดการกระทำใดๆ ซีวอนนึกขัดใจกับการกระทำประชดประชันของอีกคนจึงจับร่างเล็กพลิกนอนหงายแล้วตัวเองเป็นคนส่งกายเข้าไปแทน

  “ไม่ต้องบอกแล้ว คำว่ารักของเจ้า ข้าได้ยินหมดแล้ว อึก ฮยอกแจ ทำไมเจ้าต้องทรมานตัวเองด้วย อ่าห์~~” และไม่นานนักร่างสูงก็ไปจนถึงจุดสุดท้าย ร่างหนากระตุกถี่ควบไปกับคนภายใต้ร่างก่อนจะอัดฉีดน้ำรักเข้าไปเต็มช่องทางอุ่นนุ่ม น้ำรักไหลย้อนพาเลือดสีแดงสดออกมาเต็มขาเรียว ร่างทั้งสองร่างนอนเกยทับกัน ลมหายใจหอบถี่และโรยริน ร่างบางหลับใหลเข้าสู่ห้วงนิทราในเวลาอันสั้น ตามด้วยซีวอนที่ทิ้งกายลงกับข้างร่างบางก่อนจะดึงฮยอกแจเข้ามากอดไว้แน่น

  “ข้าทำให้เจ้าเสียใจและเจ็บปวดอีกแล้วฮยอกแจ ข้าขอโทษ ข้ารักเจ้า” การกระทำทั้งหมดที่เกิดขึ้นในวันนี้เป็นบทพิสูจน์ได้ว่าฮยอกแจรักและเอาใจใส่ซีวอนแค่คนเดียว เขาผิดเองที่ทำแบบนี้กับร่างบาง ถึงแม้คำขอโทษจะเอ่ยออกมาตอนที่ร่างเล็กหลับตาพริ้ม แต่เขาก็อยากจะพูดมันออกมาซักร้อยครั้งพันครั้ง

  “ข้าขอโทษ....”

          ร่างสูงหลับใหลตามไปในที่สุด ตอนนี้ศึกรักในห้องนอนห้องใหญ่ได้จบไปแล้ว เหลือเพียงกลิ่นคาวเลือดกับไอความร้อนในตัวร่างบางเท่านั้นที่ยังคงลอยไปลอยมาแตะจมูกร่างสูง

กลับไปอ่านต่อและเม้นที่บทความ

http://writer.dek-d.com/3lee3/writer/viewlongc.php?id=1018561&chapter=33