ร่างสูงอุ้มร่างบางมานอนลงกับเตียงนุ่มสีขาวสะอาดสายตาคมวาววับมองร่างน้อยที่ยังคงเขินอายหลบสายตา
คิบอมนอนทาบทับร่างบางจนอากาศไม่สามารถผ่านได้ ทั้งสองร่างยังคงแนบชิดติดกันไม่ขยับไปไหน
“ฉันขอสัมผัสนายได้มั้ยทงเฮ”
เสียงทุ้มบอกกระซิบริมหูยามที่จมูกโด่งคลอเคลียกับแก้มนุ่มนิ่มสีแดงจัด
คนตัวเล็กเขินอายจนต้องเบนหน้าไปทางอื่น “หืม” คำในลำคอถามซ้ำอีกครั้ง
“อื้อ” คนตัวเล็กกดหน้าของตัวเองเป็นการตอบรับคำขอ
ปากหยักยกยิ้มแล้วกดจูบที่ปากอิ่มแรงๆ
“อ้ะ....อื้อ~” ร่างหนากระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นแล้วกดจูบที่ปากอิ่มซ้ำอีกครั้ง
การจูบที่ดูลุกล้ำกว่าทุกๆครั้งที่ผ่านมา ลิ้นร้อนแทะเล็มปากบางให้เผยอออก
ทันทีที่ร่างบางยอมเปิดปากร่างสูงก็ครอบครองปากหวานทั้งหมดทันที
ลิ้นร้อนส่งไปควานหาความหวานในโพรงปาก แรงจูบบดเบียดร่างกายเสียสีจนไฟรักลุกฮือ
“อื้อ”
เสียงหวานครางประท้วงยามที่ร่างสูงพยายามดูดซึมความหอมหวานในปากจนไม่ปล่อยให้ร่างบางได้หายใจ
ทงเฮหน้าขึ้นสีระเรื่อแดงก่ำ
“อ้ะ” คิบอมผละปากตัวเองออกจากปากฉ่ำแล้วกดจูบฝากรอยรักตามซอกคอขาว
มือหนาพยายามปลดกระดุมคนภายใต้ร่างสูงใหญ่ของตน
“ทงเฮนายรักฉันมั้ย” ร่างสูงผละหน้าออกจากซอกคอขาว
มองใบหน้าใสที่ยังคงขึ้นสีจางอ่อนๆ เสียงเข้มตรึงความคิดทงเฮให้หยุดอยู่กับที่
แววตาคมวาววับสื่อความหมายหลากหลายความรู้สึก
“รักสิ”
คนตัวเล็กพยายามมองนัยน์ตาคมเข้มที่ยังคงสำรวจใบหน้าใสไม่ยอมเลิก
“ฉันก็รักนายทงเฮ หัวใจฉันเป็นของนาย ร่างกายฉันเป็นของนาย ฉันรักนายทงเฮ
รักนายมาก รักจริงๆ”
ทันทีที่พูดจบคิบอมก็กระชากเสื้อตัวใหญ่ของตนออกไป
ตามด้วยเสื้อตัวบางของร่างเล็กใบหน้าคมซุกตามซอกคอขาวอีกครั้งก่อนจะไล่เลื่อนลงมาเรื่อยๆจนถึงยอดอกสีหวานที่กำลังชูชันรอรับสัมผัสใหม่ๆที่เขากำลังจะมอบให้
“อ้ะ...อื้อ เสียว ฮึก”
เสียงเล็กร้องประท้วงเมื่อร่างสูงพยายามดูดดึงยอดอกสีหวาน
ลิ้นร้อนหมุนวนไปรอบๆเรียกเสียงครางหวานได้อย่างดี
“อ้ะ” ในเวลาอันรวดเร็วคิบอมก็ปลดกางเกงตัวยาวออกจากขาร่างบางตามด้วยชั้นในสีขาววสะอาดเผยให้เห็นแก่นกายที่กำลังสั่นระริกรอรับสัมผัสวาบหวาม
หน้าหวานบิดเบ้ยามที่ร่างสูงกำลังปรนเปรอให้ตนแบบไม่รู้เบื่อ
“ฮึก เสียว อ๊า!!” ร่างสูงผละจากยอดอกสีหวานลากลิ้นร้อนตามแผ่นท้องขาวแล้วใช้มือหนากอบกุมแก่นกายเล็ก
นิ้วยาวสะกิดส่วนปลายเรียกเสียงครางหวาน
ทงเฮกำผ้าปูที่นอนแน่นจนมันยู่ตามแรงจิกของมือ ร่างสูงดึงกางเกงตัวใหญ่ให้หลุดออกจากตัวจนหมด
“ยะ...อย่ามองนะ” เสียงเล็กห้าม ตาเรียวเบนไปทางอื่น
หลบสายตาเจ้าเล่ห์ของร่างหนา ขาเรียวเบียดชิดกันป้องกันบางสิ่งบางอย่าง
คิบอมยกยิ้มมุมปากก่อนจะเลื่อนหน้าขึ้นไปกดจูบที่หน้าผากใสแรงๆ
“มองหน้าฉันทงเฮ” ร่างสูงบอกเสียงเข้ม คำพูดที่ดูบอกเหมือนปกติแต่เสียงเข้มดูเหมือนจะบังคับให้ร่างเล็กยอมลืมตาขึ้นมามองร่างหนา
ปากบางเม้มเข้าหากันแน่นพยายามปรับสายตาให้คุ้นชินกับภาพตรงหน้า
“ทงเฮอาย” เสียงใสสารภาพความในใจ
คิบอมยิ้มร่ากับคำน่ารักๆที่หลุดออกจากปากฉ่ำ
มือหนาลูบไล้ตามหน้าผากใสปัดเส้นผมนุ่มที่บังตาให้ออกไปให้พ้นตา
“นายเป็นของฉันนะทงเฮ นายไม่จำเป็นต้องอาย ฉันจะไม่ทำรุนแรงกับนาย ฉันสัญญา” เสียงเข้มบอกอย่างหนักแน่น
ร่างเล็กยอมผ่อนกายบางที่ตอนแรกเกร็งให้ผ่อนอ่อนลงทิ้งน้ำหนักทั้งหมดลงกับที่นอนนุ่มแล้วปล่อยให้ร่างหนาบังคับอารมณ์รัก
“อ้ะ...ฮึก”
ร่างสูงผละออกจากซอกคอขาวไปบดจูบตามแผ่นท้องขาว
ความวาบหวามกับความรู้สึกแปลกใหม่แล่นผ่านหน้าท้องจนร่างเล็กต้องแอ่นกายขึ้น
หน้าท้องเกร็งวาบ
“ผ่อนคลายนะเด็กดี”
“อ๊า อ้ะ อื้อ เสียว”
มือหนาชักรูดแก่นกายเล็กเนิบช้าและเริ่มถี่เร็วขึ้นเรื่อยๆตามแรงอารมณ์
ร่างเล็กส่ายสะบัดหน้าไปมาเพราะความเสียว
ปากหยักกดจูบตามใบหน้าใสที่เริ่มชื้นเหงื่อขึ้นมาทีละนิดเป็นการปลอบ
“อ๊ะ อ๊า ไม่ไหว ฮึก ไม่ไหวแล้วคิบอม ฮื้อออ!!!!”
ความทรมานของทงเฮทำให้ร่างสูงต้องรีบชักรูดให้แรงขึ้นเพื่อทำให้ร่างเล็กได้ปลดปล่อย
“อ๊า....!!!!!”
เสียงร้องลั่นยามที่น้ำรักสีขาวขุ่นถูกปลดปล่อยออกจากร่างเล็ก
มือหนาค่อยๆปล่อยแก่นกายเล็กแล้วใช้ปากกับลิ้นร้อนทำความสะอาดให้
“อ้ะ อย่าคิบอม ฮึก ฉันเสียว” เสียงใสร้องห้ามยามที่ลิ้นร้อนโลมเลียตามโคนขาอ่อนและแก่นกายเล็กจนมันไปปลุกอารมณ์ร่างบางอีกครั้ง
“หึ ตอนนี้ถึงตาฉันบ้างแล้วนะทงเฮ”
ร่างสูงผละหน้าออกจากแก่นกายเล็กแล้วจับร่างเล็กพลิกตัวให้นอนคว่ำจับสะโพกมนให้ตั้งขึ้นในท่าหมอบคลาน
ทงเฮซุกหน้าลงกับหมอนทันทีเมื่อรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเขาในตอนนี้ มือบางกำหมอนแน่น
“อย่าเกร็งนะเด็กดี”
คิบอมบอกสัญญาณเตือนทำให้ทงเฮยิ่งเขินอาย หน้าใสซุกกับหมอนนุ่ม
“อ้ะ ฮึก เจ็บ มันเจ็บ”
แต่ก็ยังไม่ทันได้ตั้งตัวร่างสูงก็กดนิ้วเรียวของตนลงไปในช่องทางด้านหลัง
ทงเฮหันหลังกลับมามองค้อนคนที่กำลังเชยชมร่างกายของตนอยู่
“ครั้งแรกของนายมันก็ต้องเจ็บแบบนี้แหละทงเฮ....เดี๋ยวเอาไว้ครั้งที่สอง
สาม สี่....นายก็จะชินเอง”
เสียงเข้มติดจะตลกพูดแล้วหัวเราะในลำคอ
คำพูดที่ทำให้ร่างเล็กหน้าแดงก่ำแล้วยอมซุกหน้าลงกับหมอนอีกครั้งยามที่นิ้วกดลึกและเพิ่มจำนวนเป็นสาม
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊า” เสียงหวีดหวานร้องตามแรงจังหวะกดนิ้วลงกับจุดกระสันภายใน
ความเสียวซ่านแล่นผ่านหน้าท้องจนเกร็งวาบ “อึก” และร่างสูงก็ชักนิ้วออกแบบที่คนตัวเล็กต้องเชิดหน้าขึ้น
“อ๊า เจ็บ ฮึก ฮื้อออ~!”
สิ่งใหม่ที่ใหญ่กว่ากำลังดุดันเข้าช่องทางด้านหลังอย่างทุลักทุเล
คิบอมกัดฟันแน่นยามที่ร่างเล็กบีบรัดแน่น
“อย่าร้องนะเด็กดีของฉัน อย่าร้อง ฉันจะไม่รุนแรงกับนาย” ร่างสูงขยับกายให้ใบหน้าคมกระซิบริมหู
ทั้งสองคนแนบชิดกันโดยมีแก่นกายใหญ่เชื่อมผสานกับ
ร่างสูงกำลังตั้งท่าควบคนหน้าหวานที่ยังคงร้องไห้ไม่หยุด
“ฮึก เจ็บ ทงเฮเจ็บ อ๊า”
ร่างเล็กเริ่มพูดไม่เป็นภาษาเมื่อร่างสูงดุดันเข้าไปให้ลึกขึ้นและแน่นขึ้น
มือบางกำจิกผ้าปูที่นอนแน่น มือหนาส่งไปกอบกุมมือบางแล้วบีบมันหวังจะปลอบประโลม
“ทงเฮฟังฉัน นายไหวมั้ย ถ้าไม่ไหวฉันจะไม่ทำต่อนะ ทงเฮ อย่าร้อง” น้ำตาหยดใสทำให้ร่างสูงหยุดอยู่กับที่ไม่มีการขยับใดๆ
ทงเฮเงยหน้าขึ้นสบตากับตาคมวาววับที่ยังคงถามเขาและห่วงเขาเสมอ
ไหวสิทงเฮ
นายไหว เพื่อคนที่นายรัก นายต้องไหว
“วะ...ไหว ทงเฮไหว ขยับเถอะ
ฉันอึดอัดจะแย่แล้ว” ร่างเล็กกัดฟันพูดเสียงสั่น
แต่ยังคงพยายามเพื่อคนที่อยู่บนร่างของตน คิบอมกดจูบที่กลีบปากหวานซ้ำๆหลายทีแล้วเริ่มขยับกายช้าๆให้ร่างเล็กได้คุ้นชิน
“อ๊ะ อ๊า อื้อ”
จากแรงเบาๆก็เริ่มแรงขึ้น จากความเจ็บปวดกลายเป็นความสุขสม
ทงเฮเริ่มผ่อนกายตามแรงบังคับของอีกคน แรงเสียดสี
เนื้อกระทบเนื้อเริ่มดังขึ้นเรื่อย และเรื่อยๆ
“อ่าห์ เด็กดี เก่งมาก อื้ม” เสียงครางต่ำสร้างรอยยิ้มบนใบหน้าใสชื้นเหงื่อ
ทงเฮยิ้มออกทันทีเมื่อคนรักพอใจ เขาก็พอใจกับสิ่งที่ตัวเองทำอยู่เช่นกัน
“อ๊ะ
อ๊ะ อ๊า ฮึก”
“อ่าห์ ดีมากเด็กดี อืม อย่ารัด อ่าห์”
แรงเสียดสีกับแรงอารมณ์ทำให้ทั้งสองไม่สามารถหยุดกิจกรรมนี้ได้
คิบอมยังคงส่งแรงกระแทกให้แรงขึ้นยามร่างเล็กขอ
“อ้ะ แรงอีก อื้อ” ร่างเล็กกัดฟันตัวเองแน่นรับสัมผัสอันสมสุข
ตัวและหัวโยกโยนไปข้างหน้าตามแรงกระแทก เสียงเตียงดังเอี๊ยดอ๊าด
บ่งบอกว่าทั้งสองไปถึงจุดอารมณ์ที่ไม่สามารถหยุดได้แล้ว
“อ๊ะ อ๊า ใกล้แล้ว ฮึก อ๊า” แรงกระแทกแรงขึ้น
มือหนาที่กำลังปรนเปรอให้ร่างเล็กอยู่นั้นก็แรงตามอารมณ์ไปด้วย เสียงใสครางบอกถึงห้วงอารมณ์สุดปลายที่กำลังจะมาถึงอีกครั้ง
“อ๊า!!!!!!!!!!!!!” เสียงหวานหวีดลั่น
ปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นเต็มมือหนา
คิบอมยังคงจับสะโพกมนไว้มั่นแล้วออกแรงโยกกระแทกกระทั้นให้เร็วขึ้นอีก
“ฮึก อึก อ๊า”
เสียงเล็กร้องตามแรงจังหวะเมื่อร่างสูงออกแรงถี่ขึ้นเพราะกำลังจะไปถึงฝั่งแล้วเช่นกัน
“อ่าห์.....อืมมม”
ร่างหนากระตุกกายถี่สองสามครั้งแล้วปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นเข้าไปในช่องทางหวาน
น้ำรักอัดฉีดเข้าไปทำให้หน้าท้องบางเกร็งวาบ
น้ำขาวขุ่นไหลซึมออกจากทางรักย้อนลงกับขาอ่อน
ทงเฮทรุดกายลงกับเตียงนุ่มตามด้วยร่างหนาที่ดึงแก่นกายออกแล้วนอนทับร่างเล็กไว้
แขนแกร่งกอดกระชับร่างเล็กเข้ามากอดไว้แน่น ใบหน้าคมซุกจูบซับเหงื่อหอมๆของร่างบาง
“เก่งมากทงเฮ”
“...”
“ฉันรักนายนะทงเฮ ต่อไปนี้นายเป้นของฉันแล้ว อย่าไปรักใครที่ไหนนะ” เสียงเข้มบอกคนที่ยังคงหอบหายใจถี่ๆอยู่ใต้ร่าง
คิบอมพลิกกายตัวเองให้นอนตะแคงข้างแล้วดึงร่างเล็กเข้ามากอดแน่น
“เหนื่อย” ร่างเล็กบ่นอุบทันทียามที่ตั้งสติได้
“ฮ่าๆ อืม แรงฉันดีใช่มั้ยล่ะ”
“ไอ้คนบ้า หื่นกาม”
ร่างบางทุบกำปั้นเล็กลงไปกับอกแกร่งชื้นเหงื่อ
หน้าใสซุกลงกับแผงอกยามที่ร่างสูงมองเขาด้วยสายตาเจ้าเล่ห์และความต้องการ
ทั้งเขินทั้งอาย
กลิ่นคาวเลือดถูกกลิ่นกายหอมหวานของร่างเล็กกลบไปหมด
จมูกคมซุกตามกลุ่มผมและใบหน้านุ่มนิ่ม ร่างเล็กเริ่มกลับมาหายใจปกติอีกครั้ง
ทั้งสองคนนอนกอดกันไปสักพักก่อนจะพากันเข้าสู่ห้วงนิทรา....ฝันคือนี้
คงจะฝันดีมากแน่ๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น